- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Rail away - Alle afleveringen
We stappen in de zonnige hoofdstad van Portugal, Lissabon, op de trein die ons dwars door de uitgestrekte Alentejo-regio voert in midden- en zuid-Portugal. Het is een route vol afwisseling; vanaf de kust gaan we landinwaarts langs zonovergoten witte dorpjes, kurkeiken en wijngaarden zover het oog rijkt.
We gaan op stap met twee bijzondere toeristische treinen in een relatief onbekend deel van Frankrijk: de regio's Loire en Haute-Loire in het zuidoostelijke deel van de Auvergne. Ook wel genoemd: 'la belle inconnue', oftewel het mooie onbekende.
Krakau is een van de mooiste steden van Polen. In het verleden was de stad de zetel van de Poolse koningen, tegenwoordig is het de meest bezochte stad van het land. Krakau is ook het beginpunt van een treinreis naar Krynica-Zdrój, de plek waar in 1937 prinses Juliana en prins Bernhard een deel van hun wittebroodsweken doorbrachten.
Deze treinreis voert ons over het groene eiland Ierland, vol ongerepte natuur, mythes, historische schatten, kastelen en legenden. Een reis die begint rond Waterford, de oudste stad van het land, en eindigt bij de kliffen van Moher aan de Atlantische Oceaan.
Via paardenspoor en stoomtrein belanden we in de 21e eeuw, waar we met de steilste tandradbaan van Oostenrijk, de Schafbergbahn, naar de top van de gelijknamige berg reizen. De reis begint in de deelstaat Opper-Oostenrijk, aan de grens met Tsjechië. Voor de komst van de stoomtrein vond het transport plaats via een paardenspoorlijn: de Pferdeeisenbahn. De derde spoorroute is een van de mooiste van Oostenrijk: de Schafbergbahn. De Schafbergbahn is de steilste tandradbaan in Oostenrijk. Eenmaal boven begrijp je waarom elk jaar ruim 300.000 mensen naar Sankt Wolfgang komen voor een ritje met deze trein.
We reizen stroomafwaarts langs de Loire van Orléans via Nantes naar Le Croisic aan de Atlantische kust. De trein leent zich uitstekend voor het verkennen van de Loirevallei. In Nantes stappen we over voor het laatste deel van de route naar de zee. Een treinrit door zoutbekkens, waar zout wordt gewonnen uit zeewater. Het eindpunt Le Croisic is een pittoresk stadje aan de kust.
Om vanuit Flåm het station van Myrdal te bereiken, reizen we eerst met een volledig elektrische ferry over het Sognefjord, met een lengte van 200 kilometer het langste fjord van Noorwegen. In Myrdal stappen we op de trein naar Bergen. De bouw van de hele lijn van Oslo tot Bergen nam dertig jaar in beslag. In Bergen aangekomen stappen we op de Fløibanen, een kabelspoorlijn die in 2022 helemaal vernieuwd werd. In een paar minuten zijn de reizigers boven, waar een prachtig panorama over Bergen en omgeving wacht.
We doorkruisen Noorwegen per trein van oost naar west. De bouw van de Bergensbanen (tussen Oslo en Bergen) nam dertig jaar in beslag; de onherbergzame natuur maakte dat er talloze bruggen en tunnels moesten worden aangelegd. Maar het resultaat mag er zijn: al ruim honderd jaar genieten dagelijks duizenden mensen van prachtige vergezichten over valleien, dorpen, bergen, rivieren en fjorden. Ook maken we een rit met de Flåmsbana, een treinreis die geldt als een van de mooiste ter wereld. De route begint in een zomers Oslo, waar de zon nauwelijks ondergaat. Hoe verder de reis vordert, hoe meer het landschap verandert.
Het eerste deel van de spoorroute begint in de deelstaat Opper-Oostenrijk, iets ten noordwesten van Gmunden, in het dorp Ampflwang im Hausruckwald, waar we aan boord gaan van een stoomtrein. Het spoor en de stoomtrein zijn eigendom van de ÖGEG, de Oostenrijkse Vereniging voor Spoorweggeschiedenis. Die renoveert met vele vrijwilligers oude treinen, onderhoudt het spoor, voert de dienstregeling uit en zorgt dat de passagiers een reisgevoel uit een ander tijdperk kunnen beleven. Met de Vorchdorferbahn en de Traunseetram eindigt deze reis pal aan de Traunsee in Gmunden, een gezellig plaatsje, omgeven door meren, valleien en bergen.
De reis begint in de Sardijnse hoofdstad Cagliari, waarvandaan we noordwaarts naar het stadje Mandas reizen. Daar stappen we over op het 'groene' toeristentreintje. De passagiers maken zich op voor een tocht van ettelijke uren door een ongerept landschap, voordat ze aankomen op het station van de kustplaats Arbatax. Onderweg brengen we een bezoek het verlaten spookdorp Gairo en het plaatsje Seulo. Dat ligt in wat een 'blue zone' heet, een gebied waar de inwoners langer leven en gezonder oud worden. Een van hen is Giovanni, die ons te voet meeneemt door de bergen naar wat de Sardiniërs 'hun eigen hoekje van het paradijs' noemen.
We reizen per Arriva-trein van Zutphen via Vorden en Ruurlo naar Winterswijk in de Gelderse Achterhoek. Het traject tussen Zutphen en Winterswijk werd onder meer aangelegd ten behoeve van beter transport voor de textielindustrie. Vanuit Duitsland werd over deze lijn ook steenkool naar Nederland vervoerd. Strenge vorst en sneeuw zijn in Nederland - met het drukste spoorsysteem van Europa - altijd een extra uitdaging. Daarom staat op station Ruurlo een onderhoudsploeg van Asset Rail klaar om met branders en bladblazers de wissels sneeuw- en ijsvrij te maken.
Het startpunt is Trier, ruim 2000 jaar geleden de tweede stad in het Romeinse Rijk en daarmee ook de oudste stad van Duitsland. In Trier herinneren veel zaken nog aan de Romeinen, waaronder de bekende zwarte poort: Porta Nigra. Romeinen introduceerden ook de wijnstok langs de Moezel. Gedurende de rit zal de trein dan ook menige wijngaard doorkruisen. In Bullay nemen we de dieseltrein naar het bekende Moezelstadje Traben Trarbach. Daarna vervolgen we de treinreis weer vanaf Bullay naar de eindbestemming Koblenz.
Vanuit de miljoenenstad Taipei in het noorden van Taiwan voert het traject oostwaarts over de zogenaamde North-link. Als de trein bij de oostkust is aangekomen, reiken de golven van de Grote Oceaan bijna tot aan de trainrails. De rit langs de kust levert prachtige beelden op, die zowel gefilmd zijn vanuit de trein als vanuit een helikopter boven het water. In Sandiaoling nemen we dan de zogenaamde Pinxi-lijn, genoemd naar de stad in dit berggebied. We reizen mee tot het eindpunt Jingtong en zien onderweg nog wat Taiwanezen die een eeuwenoude traditie gemeen hebben met een lampion.
De treinreis gaat vanuit Zilina door een groene vallei naar de bergen. In Strba stappen we over op een tandradbaan en gaan de Hoge Tatra in, het gebergte in het noorden van Slowakije, aan de grens met Polen. Met nog twee verschillende treintjes rijden we vervolgens langs de bergen. Vanuit de trein is goed te zien wat de Slowaken ook bezingen in hun volkslied: de Hoge Tatra is een prachtig natuurgebied.
Het startpunt van de treinreis is Praag, de hoofdstad van Tsjechië, met veel historische gebouwen en beroemde bruggen over de Moldau. Waar de rivier de Moldau overgaat in de Elbe wordt het landschap wat vlakker, maar de trein gaat op weg naar wat genoemd wordt 'de poort van Bohemen', de heuvels die in de verte opdoemen. Het laatste deel van de reis voert naar Decin. Dit is de laatste halte voor de grens met Duitsland. De intercity gaat vandaar verder richting Dresden, maar de kijker blijft achter in Decin, met in gedachten nog steeds de twee rivieren en de muziek van twee bijzondere componisten.
We volgen een Noorse trein die de poolcirkel binnenrijdt. De reis begint in Mosjøen, een lieflijk dorpje aan de oevers van een fjord.
We gaan naar het relatief onbekende Isle of Man, gelegen in de Ierse Zee. Het eiland wordt in het westen geflankeerd door Ierland en in het oosten door Groot-Brittannië. Isle of Man is bij veel mensen bekend van de jaarlijkse TT-motorraces die er worden gehouden. Wat velen niet weten, is dat het eiland, in gematigder tempo, ook per spoor te verkennen is. De eerste rails werden aangelegd in de Victoriaanse tijd. En dat betekent dat we in deze uitzending reizen in stijl. Op de boulevard van Douglas, de hoofdstad van het eiland, stappen we in de paardentram. Vervolgens nemen we de stoomtrein naar het zuiden van dit groene eiland.
Deze reis begint met een stoomlocomotief op het Furkabergmassief, waardoor vervlogen tijden herleven. Daarna stappen we op de wereldberoemde Glacier Express. De rit met de Glacier Express eindigt in Zermatt, bekend van de meest iconische berg in Zwitserland: de Matterhorn. In Zermatt gaan we met een tandradbaan naar de Gornergrat. Onderweg wordt de reiziger getrakteerd op prachtige vergezichten. Eenmaal boven weet de reiziger zich omringd door maar liefst 29 toppen van meer dan 4.000 meter hoog. Met natuurlijk het uitzicht op de koning der bergen: de Matterhorn.
De top van de Rigi bij Luzern was allang een geliefd doel voor een dagje uit, voor een tandradspoorlijn naar de top werd aangelegd. De uitvinding van ir. Riggenbach maakte dat mogelijk, zodat nu van twee kanten een prachtige tocht gemaakt kan worden, die eindigt met schitterende vergezichten over Zwitserland.
Startpunt van de reis is de oudste stad van Zwitserland, Chur. Onze reis begint echter op de Brambrüesch, 'de huisberg van Chur'. In het dal stappen we op de Bahnhofplatz op de Arosabahn, die ons in een uur tijd naar de bekende wintersportplaats Arosa brengt. Dan passeert de trein het mooiste bouwwerk op onze route: het Langwieser viaduct uit 1912. Hierna loopt de trein al spoedig het station van Arosa binnen, waar de reizigers een witte wereld wacht. Een bijzonder bergbaantje, dat veel weg heeft van een achtbaan, overbrugt de laatste meters en brengt de reizigers letterlijk boven op de besneeuwde piste.
Niet alleen de treinreis over de Golden Pass, maar ook de geschiedenis en bijzondere locaties krijgen de aandacht. Na een korte trip naar Rocher-de-Naye met een geweldig zicht over het meer van Genève, gaat de reis met de Golden Pass Express van Montreux naar Interlaken. Het is een winterse kennismaking met Centraal-Zwitserland door de bergen, valleien, boerendorpen en chique wintersportresorts.
We trekken per trein, in het spoor van onze landgenoot Willem-Jan Holsboer, door de fascinerende besneeuwde bergwereld van het Zwitserse kanton Graubünden. In het verleden stond de plaats vooral bekend als herstellingsoord voor mensen met ernstige longziekten, zoals tuberculose. We beginnen onze reis in Landquart. Via het skioord Klosters reizen we naar het wintersportparadijs Davos. Op de nabijgelegen Schatzalp besloot Holsboer een luxe kuuroord te laten bouwen. Holsboer werd een van de initiatiefnemers van de Schatzalpbahn. De kabelspoorbaan naar Schatzalp werd in minder dan een jaar aangelegd.
We zoeken het hooggebergte van de Alpen op. Een gebied vol dalen, meren, passen en gletsjers.
Zadar: een prachtig middeleeuws stadje aan de Adriatische Zee. Toeristen komen hier niet alleen om te kijken naar de prachtige zonsondergang, maar ook om te luisteren naar de unieke tonen van het zogenaamde 'zee-orgel'. Iets verder landinwaarts ligt Knin, waar onze treinrit begint. Niet ver van onze treinroute, liggen het prachtige havenstadje Trogir en de bekende Krka-watervallen. In Perkovic nemen we de kleine trein naar alweer een ander mooi klein stadje aan de zee: Sibenik. Daarna vervolgen we onze reis naar Split, bekend van het 1700 jaar oude paleis van Diocletianus.
Startpunt van de route is in de stad Nagasaki, prachtig gelegen in een baai op het zuidelijke eiland Kyushu. Maar de stad is vooral ook bekend van dat ene moment op 9 augustus 1945 toen de atoombom in één klap een eind maakte aan het leven van ruim 70.000 mensen. In Nagasaki stappen we op Sea Side Liner, die ons eerst door een bergachtig gebied naar de kustlijn van de prachtige Omura-baai brengt. Onderweg op deze route komen we ook een bijzonder luxueuze trein tegen, de Aru Ressha.
De Sauschwänzlebahn (Varkensstaartbaan) dankt zijn naam aan de talloze spoorkrullen in de route. Een rit met deze stoomtrein tussen de plaatsten Weizen en Blumberg-Zollhaus is een aanrader. Om het hoogteverschil van 230 meter tussen Weizen en Blumberg-Zollhaus te kunnen overbruggen, moesten er spectaculaire viaducten, tunnels en keerlussen worden aangebracht.
Februari 2021: een winterse treinreis met sneeuw- en ijspret langs de IJssel, van Zwolle naar Zutphen.
Het Italiaanse eiland Sardinië: 'De 'Malediven van Europa'. Bekend als zonnige vakantiebestemming, maar ook voor treinliefhebbers valt er genoeg te beleven op het eiland. We stappen aan boord van 'Il Trenino Verde', het groene treintje, voor een urenlange rit over smalspoorkronkelroutes. Dit toeristentreintje passeert stations die verscholen liggen in het groen en waar schapen grazen tussen de rails. Grote delen van het spoortraject zijn per auto niet of nauwelijks bereikbaar.
Het traject begint in het stadje Donaueschingen, aan de rand van het Zwarte Woud, in de deelstaat Baden-Württemberg. De treinreis voert de reizigers door natuurparken, en langs kastelen en kloosters. De vervoerder op het eerste deel van deze reis over de Donaubahn wordt verzorgd door Deutsche Bahn. In Sigmaringen stappen we over op treinen van de Hohenzollerische Landesbahn. Deze bijzondere treinen, met ramen in trapezevorm, voeren ons door het gebergte van de Schwäbische Alb naar de eindbestemming: Gammertingen.
Het Nederlandse spoor kent een enorme gevarieerdheid. We beginnen op een onstuimige herfstdag op station Ede-Wageningen. Via de Veluwezoom rijden we naar Dieren. In de winter stappen we op de trein van Arriva, die ons van Leeuwarden door de berijpte weilanden van Friesland naar Stavoren brengt. In de lente volgen er prachtige beelden uit de Betuwe: van Culemborg gaan we door de bloesemrijke boomgaarden naar Zetten-Andelst. In hartje zomer stappen we ten slotte in Valkenburg op de stoomtrein van de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij (ZLSM), die ons over het legendarische Miljoenenlijntje naar station Simpelveld zal brengen.
Een reis van Linz, culturele hoofdstad van Europa in 2009, over de Pyhrnpas naar Selzthal. Langs het spoor een impressie van Oostenrijk met zijn valleien, bergen, dorpen en het platteland.
De Inlandsbanan is een ruim 1000 kilometer lange treinroute dwars door het hart van Zweden. De trein maakt een bijzondere reis: van Mora (in Midden-Zweden) naar Gällivare, waarbij je de poolgrens passeert. De Inlandsbanan rijdt vooral in de zomer, wanneer het hier nauwelijks donker wordt. De route voert door eindeloze bossen, langs woeste ongetemde rivieren, hobbelt verder langs talloze meren, en passeert af en toe een kleine nederzetting of pittoresk kerkje. En af en toe minderen we vaart om een aanrijding met rendieren of elanden te voorkomen.
De Inlandsbanan is een ruim 1000 kilometer lange treinroute dwars door het hart van Zweden. De trein maakt een bijzondere reis: van Mora (in midden-Zweden) naar Gällivare, waarbij je de poolgrens passeert. De Inlandsbanan rijdt vooral in de zomer, wanneer het hier nauwelijks donker wordt. De route voert door eindeloze bossen, langs woeste ongetemde rivieren, hobbelt verder langs talloze meren, en passeert af en toe een kleine nederzetting of pittoresk kerkje. En af en toe minderen we vaart om een aanrijding met rendieren of elanden te voorkomen.
In deze winterse aflevering rijden we door de Franse Alpen in het gebied Savoie Mont Blanc. De eerste rit gaat door het dal in een trein van de Franse spoorwegen SNCF. Daarna gaan we de besneeuwde bergen in met een tandradbaan naar de gletsjer Mer de Glace.
In deze sneeuwaflevering volgen we de route van de beroemde Bernina-Express, een lijn die niet voor niets te vinden is op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Na aankomst in het Zwitserse Pontresina nemen we de kabelspoorbaan naar een van de mooiste uitzichtpunten in het Zwitserse Engadin: Muottas Muragl.
Een reis onder winterse omstandigheden door de Zwitserse Alpen. De reis begint in Scuol, een klein plaatsje aan het eind van een smal dal in het grootste kanton van Zwitserland, Graubünden. Langs bergdorpen en door witte dalen volgen we een route die de reiziger tot aan de besneeuwde bergtoppen bij St. Moritz brengt.
De Italiaanse regio Trentino is gelegen tussen het blauwe Gardameer en de indrukwekkende Dolomieten. Een treinreis door deze regio kan dan ook niet om het bekende meer en de zuidelijke uitlopers van de Alpen heen. Na een kennismaking met het Gardameer rijdt de route vanaf Rovereto via hoofdstad Trento langs kastelen en meren naar Borgo Valsugana.
We reizen door het zuidwesten van Duitsland, een regio die dankzij het zonnige klimaat ook te boek staat als het 'Toscane van Duitsland'. Plaats van handeling is het Schwarzwald, een streek die natuurlijk bekend is van de koekoeksklok en de Schwarzwälder Kirschtorte, maar die ook prachtige spoorroutes kent. Na een korte kennismaking met de stad Freiburg, waar onze landgenoot Erasmus nog een flink aantal jaren gewoond heeft, stappen we op station Freiburg in voor een reis naar Donaueschingen.
In het Franstalige deel van Zwitserland is de oude stad Neuchâtel een belangrijk spoorwegknooppunt. Van hieruit kun je niet alleen naar Genève reizen, maar ook naar vele andere prachtige bestemmingen in de regio. Enkele plaatsen die we aandoen zijn Buttes en Glovelier.
Deze reis gaat met de Mariazellerbahn naar het bekendste pelgrimsoord in Oostenrijk met dezelfde naam. Vanuit de laagvlakten van de Donau klimt het smalspoortreintje al snel door smallere rivierdalen, getrokken door honderd jaar oude elektrische loks. Dichter bij het eindpunt wordt het gebied steeds woester en de natuur indrukwekkender.
De Centovalli-lijn is de lijn door de honderd valleien, die het noorden van Italië en het zuiden van Zwitserland verbindt. Het is het verhaal van de burgemeester van Locarno, die een spoorlijn wilde tussen de twee grote noord-zuidlijnen in de Alpen, de Simplon- en de Gotthardlijn. Door die twee lijnen met elkaar te verbinden, ontstond via Italië de kortste reis van het zuiden naar het westen van Zwitserland. Slingerend door de groene dalen van de Melezzo-rivier valt er vanuit de trein veel te genieten van het prachtige, zomerse landschap.
Vanaf Keulen een reis langs de Rijn, een rivier die al eeuwenlang een stempel drukt op dit deel van Europa. De treinrit geeft daarvan een goede impressie, zelfs in de grauwe herfstmaanden. Einddoel is het financieel centrum van Europa: Frankfurt, het Manhattan aan de Main in een winters landschap.
De treinverbinding tussen Montreux aan het Meer van Genève en Zweisimmen wordt wel De Golden Pass Panoramic genoemd. Dat moet een bijzonder traject zijn, gezien de naam. De vele toeristen die gebruikmaken van de speciale wagons met grote uitzichtramen vinden dat in ieder geval. De smalspoorlijn loopt van de oevers van het meer langs de toppen van het Berner Oberland. In deze aflevering zijn prachtige, zomerse beelden van de reis te zien. Er zijn ook beelden te zien van een museumlijn met stoomlocomotief en als hoogtepunt een klim met de tandradtrein naar Rochers- de-Naye, voor een indrukwekkend uitzicht.
De spoorlijn, die bijna de oorzaak van een oorlog was! Want een deel van dit railtraject door de Luxemburgse en Belgische Ardennen was een belangrijke verbinding voor de industrie in het Duitse Ruhrgebied. Toen de lijn na de oorlog van 1870 in Franse handen dreigde te komen, was Pruisen daar niet blij mee en dwong de Belgische regering de lijn te nationaliseren. Het belang van het spoor is nu zo groot niet meer, maar nog wel zodanig dat er veel geld in modernisering is gestoken. Het is nu een verbinding tussen twee steden, die beiden halteplaatsen (willen) worden aan hogesnelheidslijnen in het samensmeltende Europa.
Het verhaal van de spoorlijn door de West Country, het zuidwesten van Engeland. Het is ook het verhaal van de strijd welke spoorbreedte en aandrijving de beste was, want elk van die zaken had zijn supporters. De bouwer van de spoorlijn door Devon en Cornwall, Brunel, was een groot voorstander van het gebruik van breedspoor en 'atmospheric power', een soort luchtdruk die de trein moest aandrijven.
Een reis van Linz, culturele hoofdstad van Europa in 2009, over de Pyhrnpas naar Selzthal. Langs het spoor een impressie van Oostenrijk met zijn valleien, bergen, dorpen en het platteland.
Een winterse reis van oost naar west door Oostenrijk, waarbij we indrukwekkende tunnels, viaducten en landschappen passeren.
Een treinreis over de kortste spoorverbinding tussen Parijs en Marseille met de Cevénol Express. Deze lijn werd in de 19e eeuw aangelegd langs de rivier de Allier door het Massif Central. In dit woeste en slecht toegankelijke gebied werden meer dan honderd tunnels en viaducten aangelegd. Daardoor is deze treinreis van Nîmes naar Langeac een goede manier om dit deel van Frankrijk te ontdekken.
In Noord-India rijdt de speelgoedtrein, bijnaam van een smalspoor aan de voet van de Himalaya. In een voortdurend schijngevecht met het autoverkeer, dat de beperkte ruimte in de bergen met het spoor deelt, klimt een dieseltreintje naar Gum, op 2200 meter het hoogste station van de lijn.
De treinreis gaat van Nice langs de Côte d'Azur naar Ventimiglia in Italië. Vandaar gaat het door het dal van de rivier de Roya en over de Col de Tende naar Cuneo. Een spoorlijn die door allerlei oorzaken minder dat de helft van zijn bestaan kon worden gebruikt.
De spoorlijn door de Yorkshire Dales is het bewijs van de koppigheid van een Engelse ondernemer, die het onherbergzame gebied en het woeste klimaat trotseerde om zijn droom te realiseren, een eigen spoor naar Schotland. En nog altijd is de reis meer dan de moeite waard.
Een treinreis vanuit Ajaccio, stad van Napoleon, over het meest bergachtige, groene, gevarieerde en mooiste eiland van alle eilanden in de Middellandse Zee. Zo wordt Corsica genoemd en wie daar de trein neemt, kan met eigen ogen vaststellen dat daar niets teveel mee is gezegd.
We gaan van Durango naar Bilbao in Baskenland, een rit over de oudste smalspoorlijn in dit deel van Spanje. Verder een uitstapje naar Bermeo aan de kust en beelden van een stoomtrein op een museumlijn.
Van de voet van de Franse Pyreneeën tot de hoogvlakte van de Cerdagne, aan de Spaanse grens, kronkelt de gele kanarie, zoals de bijnaam van de trein is, zich langs grootse viaducten en tunnels naar ijle hoogten in de zon.
Deze sneeuwaflevering in het winterse Berner Oberland begint in het gletsjerdorp Grindelwald. Al vanaf 1850 werd Grindelwald door Engelse toeristen bezocht. Met de komst van de trein, rond 1900, kwamen er steeds meer vakantiegangers naar dit dorp. Dat gold ook voor de Nederlandse koninklijke familie. Aan het eind van de jaren dertig brachten prinses Juliana en prins Bernhard met een hele jonge prinses Beatrix hun skivakantie in Grindelwald door. In deze aflevering worden bijzondere filmopnamen uit die tijd getoond. Zo is de kleine prinses Beatrix in Grindelwald te zien in een kinderwagen, die door een sint-bernardshond wordt voortgetrokken. Vanuit Grindelwald klimt de trein van de Wengern Alp Bahn (WAB) door een adembenemend landschap de berg op naar Kleine Scheidegg, op ruim 2000 meter hoogte. Daar stappen we over op de Jungfraubahn, die ons naar het hoogste treinstation van Europa brengt: De Jungfraujoch op ruim 3400 meter hoogte.
Startpunt is de plaats Lauterbrunnen. Met de Wengern Alp Bahn (WAB) gaat de reis over de langste tandrad-smalspoorbaan ter wereld: ruim 19 km lang. Via de WAB kunnen de vele toeristen het autovrije dorp Wengen bereiken. Met de trein worden ook alle goederen vanuit Lauterbrunnen naar Wengen gebracht. In Wengen stappen we uit om een demonstratie van lawinereddingshonden bij te wonen. Verder omhoog naar de Wengernalp komen de vele skiërs en sleetjerijders de trein letterlijk tegemoet. Het centrale punt van veel wintersportactiviteiten is Kleine Scheidegg, het eindpunt van deze aflevering op ruim 2000 meter hoogte. Temidden van imposante bergreuzen als de Eiger, de Mönch en de Jungfrau stappen we uit de trein. De vele reizigers die met ski's en sleetjes in de trein naar boven kwamen, kunnen hier op eigen kracht weer naar beneden.
Vanuit de Canadese stad Sault St. Marie gaat een toeristentrein naar het noorden, dwars door de onmetelijke wildernis van de provincie Ontario. Deze rit naar de Agawa Canyon is een bijzondere belevenis, zeker in de herfst als de vele bomen zich in felrode kleuren tooien. Deze periode wordt de Indian Summer genoemd en vormt een bijzonder decor voor deze treinreis. In Agawa Canyon gaat een passagierstrein naar de kleine nederzetting Hawk Junction. Het gebied van deze treinreis is dunbevolkt met zeer weinig wegen en daarom is de trein van de Algoma Central Railway 's zomers en 's winters voor de bewoners van deze regio vaak het enige contact met de buitenwereld.
Vanuit de miljoenenstad Taipei in het noorden van Taiwan voert het traject oostwaarts over de zogenaamde North-link. Als de trein bij de oostkust is aangekomen, reiken de golven van de Grote Oceaan bijna tot aan de trainrails. De rit langs de kust levert prachtige beelden op, die zowel gefilmd zijn vanuit de trein als vanuit een helikopter boven het water. Het einddoel van het eerste traject is Yilan, een stad die midden tussen het water van de vele rijstvelden ligt. In Sandiaoling nemen we dan de zogenaamde Pinxi-lijn, genoemd naar de stad in dit berggebied. Dit traject naar Jingtong werd een eeuw geleden aangelegd om de steenkool uit de bergen naar de kust te brengen. De mijnen zijn allemaal dicht, maar de Pinxi-lijn wordt door haar prachtige ligging nu jaarlijks door vele duizenden toeristen bezocht. We reizen mee tot het eindpunt Jingtong en zien onderweg nog wat Taiwanezen die een eeuwenoude traditie gemeen hebben met een lampion!
De reis begint in Hitoyoshi, op het zuidelijke eiland Kyushu. Daar is de start van een toeristische treinrit met een stoomtrein. Een ritje met deze trein is voor veel Japanners een dagje uit. In het futuristisch ogende station van Shin-Yatsushiro stappen we op de hogesnelheidstrein: de Shinkansen. Op de rails, die hoog boven de grond zijn aangelegd, rijden we in een recordtijd naar ons volgende station: Kumamoto. In die stad brengen we een kort bezoek aan Kumamoto-Castle, een van de drie grootste kastelen in Japan. In de laatste trein, de Aso Boy Train, kom je als westerling ogen en oren tekort. Het is een kindertrein, met aangepaste stoelen en zelfs een ballenbak aan boord. De toeristische trein gaat door een afwisselende omgeving, op weg naar een van de grootste nog werkende vulkanen ter wereld: Mount Aso. In het laatste deel van de route rijden we in de komvorige krater (caldera) van de vulkaan. Dit laatste deel van de route is sinds de aardbeving van april 2016 tijdelijk gesloten. De krater is een van de grootste ter wereld, met een omtrek van circa 120 km. En natuurlijk nemen we, net als veel Japanners, ook een kijkje bij de vulkaan, die elke dag veel rook spuwt.
De spoorlijn is aangelegd voor de goudzoekers van de Klondike en Yukon. Zij kwamen af op de grootste goldrush die er ooit in de geschiedenis is geweest. Vanaf de havenstad Skagway, gebouwd om de White Pass over te steken, heeft de lijn nauwelijks gefunctioneerd, want toen hij klaar was, was ook de goldrush afgelopen. Maar de prestatie van ontwerper Big Mike Heney en de duizenden nauwelijks geschoolde arbeiders was zo groots, dat de spoorlijn is uitgeroepen tot een van de twintig technische hoogstandjes van de vorige eeuw.
Tijdens de treinreis langs de Schotse oostkust vanaf Aberdeen passeren we een lange rij kunstwerken. Een voor Schotland minder spectaculair landschap levert toch genoeg bekijks op. Hoogtepunten zijn twee van de bekendste spoorviaducten van de wereld, ieder met hun eigen verhaal.
Op het vakantie-eiland Mallorca krijgen we prachtige beelden van de spoorlijnen die er te vinden zijn. Een oude lijn, die nieuw leven wordt ingeblazen, loopt van Palma de Mallorca naar Inca, in het binnenland. Een oude, nostalgische spoorlijn gaat van Palma naar de kustplaats Soller, dwars door tuinen met sinaasappelbomen en door de bergen. Om deze te kunnen bouwen, werden bijna alle inwoners van Soller aandeelhouder van de spoorlijn, zodat er genoeg geld was voor de aanleg. En als toetje, van Soller nog een rit met een oud trammetje naar de haven.
Een prachtige treinreis langs de rivier de Var, die begint aan de Middellandse Zee. Vanaf het mondaine Nice slingert het spoor langs de rivier de Var en de Verdon door een onherbergzaam gebied. Op deze reis door de Provence wisselen kleine stationnetjes in stille stadjes en imposante viaducten elkaar af.
De legendarische Oriënt Express rijdt er niet meer, maar nog steeds is de trein een uitstekend vervoermiddel om Kroatië te leren kennen. Als je uit het treinraam kijkt, trekken er eeuwenoude forten, kristalheldere rivieren en watervallen, uitgestrekte bossen en diepe canyons aan je voorbij. Doe je het raampje open, dan ruik je de zoete, kruidige buitenlucht. We stappen op in de hoofdstad Zagreb en rijden tot aan Knin. Zagreb was vroeger een tussenstop voor reizigers met de Oriënt Express. Daarom werd pal naast het station in 1925 het fameuze Esplanade-hotel gebouwd, met een voor die tijd ongekende luxe. Eenmaal in de trein passeren we onderweg tal van interessante plaatsen, zoals de wijnstreek van Plešivica, ingebed in een prachtig landschap van golvende heuvels en wijngaarden. En ook het nationale park Plitvice-meren is een populaire bestemming. Het is dan ook het beroemdste, oudste en meest bezochte natuurpark van Kroatië. Het is vooral bekend door de watervallen en de zestien blauwe en groene meren die allemaal op verschillende hoogtes liggen en trapsgewijs in elkaar overvloeien. De Likalijn brengt ons verder door de uitgestrekte groene vlakten en bossen van het Kroatische binnenland. Vlakbij Gospiç bezoeken we de woonplaats van een van de bekendste uitvinders aller tijden: Nikola Tesla. Met de regioswinger of kanteltrein van de Kroatische Spoorwegen HŽPP vervolgen we onze tocht. De Duitsers hebben dit type trein de bijnaam Wackeldackel gegeven, de waggelende teckel. De trein helt in bochten automatisch over en hoeft daardoor in die bochten nauwelijks te remmen. Na een tocht van een kleine drie uur lopen we binnen op het zonovergoten station van Knin.
Een reis over de noordelijkste spoorlijn van Europa, van de mijnstad Kiruna naar de haven Narvik. Tussen vrachttreinen met de sterkste elloks rijden een paar treinen waarin de reizigers kunnen genieten van de woeste natuur in de witte wereld boven de poolcirkel.
Zadar is een prachtig middeleeuws stadje aan de Adriatische Zee. Toeristen komen hier niet alleen om te kijken naar de prachtige zonsondergang, maar ook om te luisteren naar de unieke tonen van het zogenaamde 'zee-orgel'. Iets verder landinwaarts ligt Knin, waar onze treinrit begint. We volgen het eerste deel van de route tot Perkovic, waar we onderweg geconfronteerd worden met waarschuwingen voor landmijnen, een gevolg van de Balkanoorlog. Niet ver van onze treinroute liggen het prachtige havenstadje Trogir en de bekende Krka-watervallen. Uiteraard mag een bezoek aan deze twee prachtige locaties niet ontbreken. In Perkovic nemen we de kleine trein naar alweer een ander mooi, klein stadje aan de zee: Sibenik. Daarna vervolgen we onze reis naar Split. Door een bergachtig gebied met tunnels zien we opeens het prachtig blauwe water van de Adriatische Zee, met in de verte Split. Na een kort uitstapje naar het mooie eiland Hvar arriveren we ten slotte in het mondaine Split, bekend van het 1700 jaar oude paleis van Diocletianus.
De Inlandsbanan is een ruim 1000 kilometer lange treinroute dwars door het hart van Zweden. De trein maakt een bijzondere reis: van Mora (in midden-Zweden) naar Gällivare, waarbij je de poolgrens passeert. De Inlandsbanan rijdt vooral in de zomer, wanneer het hier nauwelijks donker wordt. De route voert door eindeloze bossen, langs woeste ongetemde rivieren, hobbelt verder langs talloze meren en passeert af en toe een kleine nederzetting of pittoresk kerkje. En af en toe minderen we vaart om een aanrijding met rendieren of elanden te voorkomen.
Een treinreis door de ongerepte natuur van Midden-Zweden, door de provincie Dalarna. Een gebied dat vaak 'Zweden in het klein' wordt genoemd. De typerende rode huizen, de duizenden meren en de uitgestrekte bossen: veel Zweedser dan hier krijg je het niet. Onze treinrit begint in Ludvika. Hier stappen we op de trein naar het 150 kilometer noordelijker gelegen Mora. Het gebied waar we door rijden is zo groot als België, maar met slechts 300.000 inwoners is het een stuk minder dichtbevolkt. Terwijl de bomen beginnen te kleuren en de winter nadert, trekken we verder door de uitgestrekte bossen. Wie tot rust wil komen, kan hier prima terecht. De natuur biedt volop mogelijkheden om te kanoën, vissen, wandelen en allerlei andere vormen van recreatie. In Zweden geldt het 'allemansrecht', wat inhoudt dat je overal mag wildkamperen, vuurtjes maken en paddenstoelen plukken. Natuurlijk wel met respect voor mens en dier. De bossen zijn rijk aan dieren: bevers, herten, elanden, maar ook wolven en beren. Dieren die ook geregeld in de buurt van het spoor aan te treffen zijn. Het spoor volgt lange tijd de oevers het Siljan-meer, een van de grootste meren van Zweden. Ten slotte lopen we binnen op het station van Mora, aan de oevers van het SIljan-meer. De plaats is internationaal bekend vanwege de Vasaloppet-skirace, genoemd naar Gustav Vasa, die deze 90 kilometer lange tocht in de barre winter van 1520 maakte, toen hij op de vlucht was voor de Denen. Uiteindelijk werd Gustav drie jaar later tot koning van Zweden gekroond en sindsdien is het land onafhankelijk.
Deze reis gaat van start met een stoomlocomotief op het Furkabergmassief, waardoor vervlogen tijden herleven. Op de Dampfbahn Furka Bergstrecke zijn ook Nederlandse vrijwilligers actief. Daarna stappen we op de wereldberoemde Glacier Express. De trein met de bekende panoramaruituigen biedt een prachtig zicht op de Zwitserse bergwereld. We rijden onder meer langs de Aletschgletsjer, de grootste ijsmassa van de Alpen van maar liefst 23 kilometer lang. De rit met de Glacier Express eindigt in Zermatt, bekend van de meest iconische berg in Zwitserland: de Matterhorn. In Zermatt gaan we met een tandradbaan naar de Gornergrat. De reis gaat door dichte bossen en alpenweiden naar een spectaculaire hoogte van 3089 meter. Onderweg wordt de reiziger getrakteerd op prachtige vergezichten. Eenmaal boven weet de reiziger zich omringd door maar liefst 29 toppen van meer dan 4000 meter hoog. Met natuurlijk het uitzicht op de koning der bergen: de Matterhorn.
We gaan naar het relatief onbekende Isle of Man, gelegen in de Ierse Zee. Het eiland wordt in het westen geflankeerd door Ierland en in het oosten door Groot-Brittannië. Isle of Man is bij veel mensen bekend van de jaarlijkse TT-motorraces die er worden gehouden. Wat velen niet weten, is dat het eiland, in gematigder tempo, ook per spoor te verkennen is. De eerste rails werden aangelegd in de Victoriaanse tijd. En dat betekent dat we in deze uitzending reizen in stijl. Op de boulevard van Douglas, de hoofdstad van het eiland, stappen we in de paardentram. Vervolgens nemen we de stoomtrein naar het zuiden van dit groene eiland.
Het startpunt is het op ruim 1700 meter hoogte gelegen Pontresina in het dal van Engadin. De trein gaat hier snel omhoog en passeert als eerste de Morteratsch-gletsjer, wat een prachtig uitzicht voor de treinreizigers oplevert. Door een kale vlakte, boven de boomgrens, bereikt de trein het hoogste punt van de route: Ospizio Bernina, op ruim 2250 meter hoogte. Daarna volgt een spectaculaire afdaling: in maar negentig minuten zal de trein ruim 1800 meter dalen. Onderweg passeren gletsjers, mooie dorpjes en meren en het beroemde keerviaduct van Brusio, om ten slotte in het Italiaanse Tirano te arriveren.
We rijden door de met herfstkleuren getooide Duitse deelstaat Saksen, pal langs het drielandenpunt, waar de grenzen van Duitsland, Polen en Tsjechië elkaar raken. Stoomtreinen, een rijke geschiedenis en prachtige natuur te over.
Het Nederlandse spoor kent een enorme gevarieerdheid. We beginnen op een onstuimige herfstdag op station Ede-Wageningen. Via de Veluwezoom rijden we naar Dieren. In de winter stappen we op de trein van Arriva die ons van Leeuwarden door de berijpte weilanden van Friesland naar Stavoren brengt. In de lente volgen er prachtige beelden uit de Betuwe: van Culemborg gaan we door de bloesemrijke boomgaarden naar Zetten-Andelst. In hartje zomer stappen we ten slotte in Valkenburg op de stoomtrein van de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij (ZLSM), die ons over het legendarische Miljoenenlijntje naar station Simpelveld zal brengen.
In Portugal reizen we per trein door het centrale gedeelte van dit land, waarbij het spoor de rivier de Taag volgt. Dat is de rivier die verderop bij Lissabon in de Atlantische Oceaan uitmondt. Onderweg maken we allerlei uitstapjes in kleine dorpjes en prachtige natuurgebieden, tot zelfs aan de Spaanse grens.
We stappen in de zonnige hoofdstad van Portugal, Lissabon, op de trein die ons dwars door de uitgestrekte Alentejo-regio in Midden- en Zuid-Portugal voert. Het is een route vol afwisseling; vanaf de kust gaan we landinwaarts langs zonovergoten witte dorpjes, kurkeiken en wijngaarden zover het oog rijkt.
De Zweedse hoofdstad Stockholm is gebouwd op veertien eilanden. We bezoeken Gamla Stan, de Oude Stad. Hier staan onder meer het Koninklijk Paleis en de 'Storkyrkan', de middeleeuwse kathedraal waar veel Zweedse royals in de echt verbonden worden. Het Vasa Museum, volgens velen het mooiste museum van de stad, is gebouwd rond de 'Vasa'. Dit schip verging in 1628, een paar honderd meter uit de haven, toen het voor het eerst het ruime sop koos. Het station van Stockholm Centraal is het grootste station van Zweden en voor ons de opstapplaats voor een nadere kennismaking met het achterland van Stockholm. Het station is met zo'n 220.000 passagiers het drukste van heel Scandinavië. De Zweedse spoorwegmaatschappij SJ brengt ons naar de noordelijk gelegen stad Gävle, aan de Botnische Golf. Daarna hervatten we onze reis met de treinen van een andere vervoerder, Tågkompaniet. We houden even halt in de stad Falun, bekend van de grootste kopermijn van Zweden, die meer dan 1000 jaar in gebruik is geweest. Veel Zweedse huizen zijn in falurood geverfd. De verf wordt gemaakt van een residu uit de mijn. We vervolgen onze spoorreis naar Borlänge langs de talrijke glinsterende meren die dit gedeelte van Zweden rijk is.
Via Haarlem reizen we naar Rotterdam CS, een nieuw architectonisch hoogstandje. Maar ook in de beginjaren lieten de spoorwegpioniers zien dat ze er wat van konden.
We volgen de trein van de Pinzgauer Lokalbahn door het winterse, Oostenrijkse Salzburgerland. Bij verschillende haltes langs de route kun je met een kabelbaan omhoog, de sneeuwrijke bergen in. Na een korte kennismaking met Zell am See stappen we op de trein. Als we de werkplaats van de spoorwegmaatschappij passeren, nemen we een kijkje bij een oude dieseltrein die gereed wordt gemaakt voor wat een 'Diesel Nostalgie Fahrt' wordt genoemd. Vanaf de halte Areitbahn vertrekt een stoeltjeslift naar de Schmittenhöhe, de 'huisberg' van Zell am See. Boven op de berg staat de Sissi-kapel, gebouwd ter gelegenheid van een bezoek van de bekende Oostenrijkse keizerin. De wintersporters skiën er nu omheen. De treinroute voert door het Pinzgauer dal. Dat vormt deels de noordgrens van het Nationale Park Hohe Tauern. Met een oppervlakte van ruim 1800 vierkante kilometer is dit een van de grootste, beschermde natuurgebieden in Midden-Europa. Terwijl we af en toe op de route een uitstapje in een prachtige besneeuwde bergwereld maken, komt het einddoel Krimml steeds dichterbij. Het dorp is bekend van de watervallen, die met een verval van 380 meter de hoogste in Europa zijn.
We trekken per trein door het Engelse graafschap Yorkshire. We meanderen er langs tal van lieflijke dorpjes, gelegen in de groene valleien langs de rivier de Esk. Het begin van onze reis is in Thirsk, het dorpje van de beroemdste dierenarts ter wereld: James Herriot uit de bekende BBC-serie All creatures great and small. Door het uitgestrekte landschap rijden we naar Middlesbrough. Hier stappen we op de treinen van de Esk Valley Railway. Een groot deel van de route gaat langs en deels door de North Yorkshire Moors, een van de grootste natuurgebieden van Engeland. Grote delen van de desolate moors worden begraasd door schapen. Overal vanuit de trein zie je de gestapelde stenen muurtjes en oude boerenhoeves die zo typerend zijn voor dit deel van Engeland. De trein voert ons door tal van kleine dorpjes, zoals Lealholm, dat volgens velen een van 'the prettiest villages' van Yorkshire is. En dan naderen we ons eindstation, de oude vissersplaats Whitby, met zijn prachtige kustlijn en kliffen. We brengen er een bezoek aan het James Cook-museum, dat de herinnering levend houdt aan deze grootste ontdekkingsreiziger die Whitby heeft voortgebracht. Cook, de boerenjongen uit Yorkshire, die een briljant zeeman bleek te zijn en onder meer de oostkust van Australië ontdekte. In Whitby eindigt ook onze ontdekkingsreis per spoor met de Esk Valley Railway.
Het is herfst in het Noord-Italiaanse Zuid-Tirol, waar de mediterrane Italiaanse sfeer wordt gecombineerd met de Duitse degelijkheid. Vanaf Bolzano, de hoofdstad van Zuid-Tirol, gaat de trein stroomopwaarts langs de river de Adige (Etsch in het Duits) de bergen in. Hier maken we kennis met een typisch Zuid-Tiroolse herfsttraditie: törgelen. De vallei naar Merano herbergt prachtige wijngaarden, waar in de herfst de druivenpluk in volle gang is. In Merano stappen we over op de trein naar Mals. De route slingert westwaarts door het lieflijke Valle de Venosta (Vingschgau Tal), dat bekend staat om de vele appelboomgaarden. Wanneer de trein haar bestemming in Mals nadert, wordt duidelijk dat de winter in aantocht is: de sneeuw heeft de toppen van het prachtige bergmassief bij Mals van een wit laagje voorzien.
We stappen op de stoomtrein van de North Yorkshire Moors Railway (NYMR), met volgens liefhebbers een van de mooiste en populairste treinroutes ter wereld. Elk jaar vervoert de NYMR meer dan 300.000 passagiers. We stappen op in Pickering en via de, in the middle of nowhere gelegen, lieflijke stationnetjes van Levisham en Goathland rijden we dwars door het natuurgebied van het North York Moors National Park. Op het station van Goathland lijkt te tijd te hebben stilgestaan. Sinds 1865 is hier nauwelijks iets veranderd. Liefhebbers van Harry Potter zullen het station ongetwijfeld herkennen uit de eerste film over de tovenaarsleerling. Volgens een hardnekkig gerucht voltrok zich in de 19e eeuw een ramp toen een locomotief in het moeras stortte. Een waargebeurde geschiedenis of een sterk verhaal? Wie in de rijtuigen van de NYMR stapt is ook anno 2015 evenwel verzekerd van een indrukwekkend treinavontuur.
We stappen op de trein in de metropool Belo Horizonte. Met zo'n tweeënhalf miljoen inwoners is het de vierde stad van Brazilië. Ze ontstond ruim honderd jaar geleden als het ware op de tekentafel, waarbij Washington DC als voorbeeld diende. Qua stedenbouw en architectuur geldt Belo Horizonte als een meesterwerk. In 1897 werd de nieuw ontworpen stad opgeleverd. De bekendste architect van Brazilië, Oscar Niemeyer, heeft in latere jaren zijn eigen stempel op deze metropool gedrukt. Zijn laatste project in Belo Horizonte rondde hij in 2010 af, toen hij 102 jaar oud was. We stappen hier in de Vitória-Minas Railroad Passenger Train, die een miljoen passagiers per jaar vervoert. Deze rijdt eenmaal daags helemaal naar de kust, een treinrit van meer dan tien uur. De route wordt vooral gebruikt voor goederentransport, en dan met name voor het vervoer van ijzererts. Mijnbouw zit de bewoners van dit gebied al eeuwenlang in het bloed. Was het vroeger vooral goud wat hier gedolven werd, tegenwoordig wordt dit gebied de 'ijzeren vierhoek' genoemd vanwege de winning van erts.
Deze reis gaat met de Mariazellerbahn naar het bekendste pelgrimsoord in Oostenrijk met dezelfde naam. Vanuit de laagvlakten van de Donau klimt het smalspoortreintje al snel door smallere rivierdalen, getrokken door honderd jaar oude elektrische loks. Dichter bij het eindpunt wordt het gebied steeds woester en de natuur indrukwekkender.
De Centovalli-lijn is de lijn door de honderd valleien, die het noorden van Italië en het zuiden van Zwitserland met elkaar verbindt. Het is het verhaal van de burgemeester van Locarno, die een spoorlijn wilde tussen de twee grote noord-zuidlijnen in de Alpen, de Simplon- en de Gotthardlijn. Door die twee met elkaar te verbinden ontstond via Italië de kortste reis van het zuiden naar het westen van Zwitserland. Slingerend door de groene dalen van de rivier de Melezzo, valt er vanuit de trein veel te genieten van het prachtige, zomerse landschap.
Vanaf Keulen een reis langs de Rijn, een rivier die al eeuwenlang een stempel op dit deel van Europa drukt. De treinrit geeft een goede impressie daarvan, zelfs in de grauwe herfstmaanden. Einddoel is het financieel centrum van Europa, Frankfurt, het Manhattan aan de Main in een winters landschap.
Het verhaal van de spoorlijn door de West Country, het zuidwesten van Engeland. Het is ook het verhaal van de strijd welke spoorbreedte en aandrijving de beste was, want elk van die zaken had zijn supporters. De bouwer van de spoorlijn door Devon en Cornwall, Brunel, was een groot voorstander van het gebruik van breedspoor en 'atmospheric power', een soort luchtdruk die de trein moest aandrijven. Wat daarvan het resultaat was, zien we in deze aflevering.
Een reis van Linz, culturele hoofdstad van Europa in 2009, over de Pyhrnpas naar Selzthal. Langs het spoor een impressie van Oostenrijk met zijn valleien, bergen, dorpen en het platteland.
Door de sneeuw zoekt de smalspoorlijn van de Furka Oberalp Bahn zich een weg van Disentis over de hoge passen van bekende wintersportgebieden naar Brig.
Een winterse reis van oost naar west door Oostenrijk, waarbij we indrukwekkende tunnels, viaducten en landschappen passeren.
Een treinreis over de kortste spoorverbinding tussen Parijs en Marseille met de Cevénol Express. Deze lijn werd in de 19e eeuw aangelegd langs de rivier de Allier door het Massif Central. In dit woeste en slecht toegankelijke gebied werden meer dan honderd tunnels en viaducten aangelegd. Daardoor is deze treinreis van Nîmes naar Langeac een goede manier om dit deel van Frankrijk te ontdekken.
In Noord-India rijdt de speelgoedtrein, bijnaam van een smalspoor aan de voet van de Himalaya. In een voortdurend schijngevecht met het autoverkeer, dat de beperkte ruimte in de bergen met het spoor deelt, klimt een dieseltreintje naar Gum, op 2200 meter het hoogste station van de lijn.
De treinreis gaat van Nice langs de Côte d'Azur naar Ventimiglia in Italië. Vandaar gaat het door het dal van de rivier de Roya en over de Col de Tende naar Cuneo. Een spoorlijn die door allerlei oorzaken minder dat de helft van zijn bestaan kon worden gebruikt.
Dwars door de Alpen, pas mogelijk sinds de aanleg van de Gotthard-spoorlijn, geeft een treinreis een goede indruk van het Zwitserse land.
Een treinreis vanuit Ajaccio, stad van Napoleon, over het meest bergachtige, groene, gevarieerde en mooiste eiland van alle eilanden in de Middellandse Zee. Zo wordt Corsica genoemd en wie daar de trein neemt, kan met eigen ogen vaststellen dat daar niets teveel mee is gezegd.
Aan de voet van de Alpen stappen we in de bekende wintersportplaats Kitzbühel op de trein. Bij de eerste halte (Station Hahnenkamm) maken we een korte uitstap naar de hoogste bergtop in de omgeving van Kitzbühel: de Hahnenkamm. Elk jaar worden hier de gelijknamige wereldberoemde skiwedstrijden gehouden. Langs een lint van kleine skidorpjes gaan we naar Jenbach. Hier stappen we over op de Zillertal-Bahn. Die zal ons op zijn beurt via tal van kleine dorpjes in het prachtige Zillerdal naar de bekende wintersportplaats Mayrhofen brengen. Ook skiliefhebbers maken graag gebruik van de trein: eenmaal uitgestapt in Mayrhofen hoeven ze slechts met het kabelbaantje omhoog om te genieten van kilometerslange pisten met verse sneeuw.
Vanuit Genua loopt een spoorlijn tot aan La Spezia, waarbij kilometerslange tunnels worden afgewisseld door prachtige dorpen en streken, zoals de Cinque Terre, die het geheel een mooi beeld geeft van de Italiaanse kust.
Vanaf de voet van de Franse Pyreneeën tot de hoogvlakte van de Cerdagne aan de Spaanse grens kronkelt de gele kanarie, de bijnaam van de trein, zich langs grootse viaducten en tunnels naar ijle hoogten in de zon.
Deze sneeuwaflevering in het winterse Berner Oberland begint in het gletsjerdorp Grindelwald. Al vanaf 1850 werd Grindelwald bezocht door Engelse toeristen. Met de komst van de trein, rond 1900, kwamen er steeds meer vakantiegangers naar dit dorp. Dat gold ook voor de Nederlandse koninklijke familie. Aan het eind van de jaren dertig brachten prinses Juliana en prins Bernhard met een hele jonge prinses Beatrix hun skivakantie door in Grindelwald. Er worden bijzondere filmopnamen uit die tijd getoond. Zo is de kleine prinses Beatrix in Grindelwald te zien in een kinderwagen, die door een sint-bernardshond wordt voortgetrokken. Vanuit Grindelwald klimt de trein van de Wengern Alp Bahn (WAB) door een adembenemend landschap de berg op naar Kleine Scheidegg, op ruim 2.000 meter hoogte. Daar stappen we over op de Jungfraubahn, die ons naar het hoogste treinstation van Europa brengt: De Jungfraujoch op ruim 3.400 meter hoogte.
Startpunt is de plaats Lauterbrunnen. Met de Wengern Alp Bahn (WAB) gaat de reis over de langste tandradsmalspoorbaan ter wereld: ruim 19 kilometer lang. Via de WAB kunnen de vele toeristen het autovrije dorp Wengen bereiken. Met de trein worden ook alle goederen vanuit Lauterbrunnen naar Wengen gebracht. In Wengen stappen we uit om een demonstratie van lawine-reddingshonden mee te maken. Verder omhoog naar Wengernalp komen de vele skiërs en sleetjerijders de trein letterlijk tegemoet. Het centrale punt van veel wintersportactiviteiten is Kleine Scheidegg, het eindpunt van deze aflevering op ruim 2.000 meter hoogte. Te midden van imposante bergreuzen als de Eiger, de Mönch en de Jungfrau stappen we uit de trein. De vele reizigers die met ski's en sleetjes in de trein naar boven kwamen, kunnen hier op eigen kracht weer naar beneden.
Vanuit de Canadese stad Sault St. Marie gaat een toeristentrein naar het noorden, dwars door de onmetelijke wildernis van de provincie Ontario. Deze rit naar de Agawa Canyon is een bijzondere belevenis, zeker in de herfst als de vele bomen zich in felrode kleuren tooien. Deze periode wordt de Indian Summer genoemd en vormt een bijzonder decor voor deze treinreis. In Agawa Canyon gaat een passagierstrein naar de kleine nederzetting Hawk Junction. Het gebied van deze treinreis is dunbevolkt, met zeer weinig wegen en daarom is de trein van de Algoma Central Railway in zomer en winter voor de bewoners van deze regio vaak het enige contact met de buitenwereld.
